گفتار درمانی

برای کسانی که مشکلات گفتاری و یا زبانی دارند گفتاردرمانی یک روش درمانی میباشد
ممکن است این مشکلات شامل مسائل مربوط به بیان، روان بودن کلام، تشدید یا پیچش صدا و محدود بودن واژگان باشد.
مشکلات بیان عبارتند از تلفظ نادرست کلمات، تشدید مشکلات مربوط به روان بودن گفتار به دلیل لکنت، تکرار صداها یا هجاهای طولانی میباشد.
مشکلاتی که باعث اختلالات شدید میشود مربوط به گام حجم و کیفیت صدا میباشند.
با فعالیت های گفتار درمانی تمام این مشکلات حل میشوند و هکچنین میتواند به بزرگسالان مبتلا به سکته مغزی یا آسیب مغزی و کودکانی که در انتخاب الگوهای گفتاری کند میباشند، کمک کند.

انواع گفتار درمانی

درمان واجی
کسانی که در تولید تمام گروه های صدا دچار مشکل میباشند دچار فرآیند واجی هستند
فهمیدن حرف این بیماران اغلب به دلیل خطاهای صوتی زیاد دشوار میباشد
همه کودکان تا سنین مشخصی از فرآیندهای واجی استفاده می‌کنند اما این مشکل بین سنین ۳ تا ۵ سال از بین می‌رود
درمان این مشکل با درمان تلفظ کاملا تفاوت دارد زیرا قرار نیست با صداهای مجزا شروع کنند بلکه با جفت کلمات مشابه
(جفت‌های کمینه) از کل کلمات شروع میشود تا تفاوت بین تولید صحیح و خطای کودک مشاهده شود.
تمایز شنوایی، تولید در سطح تک کلمه، عبارت، جمله، مکالمه بدون ساختار، مکالمه ساختاری
درمان تلفظ
کسانی که دارای بیشتر از یک خطای تلفظی هستند
برای کسانی که دچار خطای صوتی یا جایگزینی صدایی میباشند که جزئی از یک دسته کامل صداها نیست
کسانی که علاوه بر خطاهای واجی، دارای خطاهای تلفظی هم میباشند.
این مستقیم‌ترین نوع درمانی است که باید صورت گیرد :
هر چیزی که برای درمان تلفظ نیاز دارید را به شما می‌دهد
با صداهای مجزا شروع میشود، سپس هجاهای بی معنی، کلمات تکی، عبارات، جملات، تمرین‌های مکالمه‌ای ساختاری، مکالمه بدون ساختار
رویکرد واژگان هسته‌ای
برای کسانی که مشکلات گفتاری شدید دارند این روش توصیه میشود (مانند بی‌حسی شدید در گفتار در کودکی)
یا کسانی که توجه کافی به تمرین ندارند کمک میکند همچنین برای کودکانی که در گفتار پیشرفت بسیار کمی دارند یا به دلیل مشکلات گفتاری فقط چند کلمه می‌توانند صحبت مفید است.
لیست کوتاهی از کلمات متداول که کودک در تلفظ آن‌ها مشکل دارد، جمع می‌شود.
این کلمات به صورت جداگانه تمرین می‌شوند و سپس کودک با هر آنچه که می‌خواهد بازی می‌کند (تا زمانی که قرار است با درمانگر صحبت کند).
وقتی این کلمات در گفتگو پیش می‌آیند، درمانگر سعی می‌کند تولید و بیان صحیح آن‌ها را با کودک تمرین کند.

سایر رویکردها

استفاده از متن: در این روش صدای هدف را در هجاها با اصوات دیگر که تولید آن را برای کودک راحت تر میشود
(برای مثال تولید حرف “ت” در یک متن امکان دارد توسط یک مصوت بلند که در جلوی آن قرار دارد تسهیل شود)، جفت میشود.

درمان تقابل تضاد کمینه: این درمان که به عنوان “جفت‌های کمینه” نیز نام برده میشود، از جفت کلماتی استفاده می‌کند
که تنها در یک واج یا یک ویژگی تفاوت دارند که نشان میدهد در معنی تغییر ایجاد شده است.
این روش تلاشی میباشد برای ایجاد تضادهایی که در سیستم واجی کودک وجود ندارد.

درمان تقابل تضاد حداکثری: از جفت کلماتی استفاده میشود که در آن یک صدای گفتاری که توسط کودک شناخته شده و تولید شده میباشد
همراه با صدای حداکثر متضادی که توسط کودک شناخته نشده و تولید نشده قرار دارد.

درمان تقابل تضادهای چندگانه: یک تغییر در رویکرد تقابل تضاد کمینه میباشد که از جفت کلماتی استفاده میشود
که صدای خطای کودک را با سه یا چهار صدای انتخاب شده مقایسه می‌کند که همگی طبقه بندی حداکثری و تمایزهای حداکثری را منعکس می‌کنند.

استعاره درمانی: استعاره درمانی برای آموزش آگاهی متافونولوژیک، آگاهی از ساختار واجی زبان،
طراحی میشود شما به کودک در مورد قوانین واجی مانند تفاوت بین صداهای صامت و مصوت آموزش می‌دهید