روانپزشک
دکتری که در زمینه درمان بیماری های روحی و روانی تخصص داشته باشد روانپزشک گفته میشود.
روانپزشک دارای مدرک پزشکی است و در رابطه با روان پزشکی اموزش دیده است،
اما از معدود ترین این پزشکان میتواند برای بیمار دارو تجویز نمایند.
روان پزشک درکنار روان درمانی، مثل پزشک عمومی، معاینه ی فیزیکی و آزمایش انجام می دهد.
روان پزشک قادر به این میباشد به عنوان بخشی از تیم سلامت روان اغلب با پزشک عمومی، مددکار اجتماعی، مشاور و پرستاران روان کاوی مشورت داشته باشد .
روان پزشک با روان شناس نیز همکاری دارند اما این دو باهم فرق دارند زیرا روانشناس مدرک پزشکی ندارد و (به غیر از لوئیزیانا و نیومکزیک) نمی تواند دارو تجویز کند.
یک روانپزشک قادر به تشخیص و درمان انواع بیماری‌های روانی پیچیده می باشد، بیماری‌هایی مانند آنچه در زیر شرح شده است؛
- اسکیزوفرنی
- افسردگی
- اختلال شخصیت مرزی
- اختلال دو قطبی
هر روانپزشک امکان دارد دارای تخصص خاصی باشد. مجموعه‌های روانپزشکی عبارت‌اند از؛
- روانپزشکی اعتیاد
- روانپزشکی کودک و نوجوان
- روانپزشکی بزرگ‌سالان و جوانان
- روانپزشکی سالمندان که فقط روی بزرگ‌سالان مسن تمرکز دارد.
- روانپزشکی قبل از تولد که بر روی موضوعاتی که در دوران بارداری و پیش از تولد بروز پیدا میکنند، تمرکز دارد.
- روانپزشکی قانونی که سلامت روان را از منظر سیستم حقوقی بررسی می‌کند و با افراد محاکمه شده و کسانی که سابقه کیفری دارند سر و کار دارد.
تحصیل و مدرک روان پزشک
برای تبدیل شدن به روان پزشک، ابتدا باید برای دریافت مدرک روانشناسی اقدام نمایید و دروس پیش نیاز زیست،
شیمی، ریاضی پیشرفته، فیزیک و علوم اجتماعی را بگذرانید.
همچنین باید در آزمون کنکور طب قبول شوید و میانگین نمره ی خوبی دریافت کنید (معمولا ۳.۳ و بالاتر).
سپس در دانشکده ی پزشکی ثبت نام کنید تا مدرک پزشکی یا دکتر پزشکی استیوپاتی را دریافت کنید.
دانشکده ی پزشکی معمولا شامل دو سال آموزش تئوری و دو سال آموزش بالینی در موسسات مختلف می شود.
پس از اتمام دانشکده ی پزشکی، باید چهار سال دوره ی رزیدنتی را در روان پزشکی بگذرانید.
سال اول شامل آموزش عمومی می باشد و سه سال دیگر روی کار روی روان پزشکی (شامل داروشناسی، سوء مصرف مواد و درمان رفتاری شناختی) تمرکز دارد.
بعد از این که دوره ی رزیدنتی پایان یافت، باید در ایالتی که قصد دارید در آن مشغول به کار شوید مدرک خود را به ثبت برسانید.
برای این کار باید در آزمون ملی شرکت کنید که این آزمون در برخی ایالات به صورت استانی برگزار می شود.
داروهای روانپزشک
استفاده از دارو در روان پزشکی امری شایع و خواص و تاثیر هریک دارای تفاوت می باشند.
روانپزشک باید هم بر مکانیزم
(عملکرد دارو) و هم بر فارماکوکینتیک آن (جذب و پخش و دفع دارو در بدن) واقف باشد.
معمولا در روان پزشکی از ترکیب چند دارو مورد استفاده قرار میگیرد و امکان دارد نیاز شود برای رسیدن به تاثیر مطلوب چندبار عمل تنظیم دارو انجام پذیرد.
پیدا کردن ترکیب مناسب زمان می برد و اغلب با آزمون و خطا به دست می آید.
به طور کلی می توان داروهای مورد استفاده در روان پزشکی را به شش دسته ی مختلف تقسیم بندی کرد:
- ضد اضطراب برای درمان اختلالات اضطراب موثر است.
- محرک ها از آن برای درمان ADHD و حمله ی خواب استفاده می شود.
- تعدیل کننده ی اعصاب در درمان اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی عاطفی به کار می رود.
- ضد روان پریشی از آن برای درمان شیزوفرنی و دوره های شیدایی و روان پریشی استفاده می شود.
- ضد افسردگی از آن برای درمان افسردگی، اختلالات اضطراب، اختلال خوردن و اختلال شخصیت مرزی استفاده می شود.
- آرام بخش مثل خواب آور، آرام بخش و داروی بی هوشی که برای درمان اضطراب مقطعی، بی خوابی و ترس موثر است.
روانپزشک کدام اختلالات را درمان می‌کند؟
اختلالات زیر در حوزه تخصص این متخصص میباشد:
- توهم
- خودزنی
- افسردگی
- افکار منفی
- تفکر خیالی
- بیش فعالی
- اختلال دوقطبی
- افکار وسواسی
- افکار خودکشی
- مشکلات حافظه
- طغیان‌های خشن
- عدم توانایی تمرکز
- افکار صدمه زدن به دیگران
- مسائل مربوط به تصویر بدن
- بی‌خوابی و مشکلات خواب
- روان گسیختگی یا اسکیزوفرنی
- استرس، نگرانی یا اضطراب شدید
- اختلالات خوردن، مانند بی‌اشتهایی و پرخوری
- احساس تحریک‌پذیری، آشفتگی، یا فقدان آرامش
- اعتیاد، از جمله به قمار، مواد مخدر، الکل، و برخی رفتارها
فرق روانپزشک و روانشناس در چیست؟
روانشناسان و روانپزشکان برای تامین رفاه حال مردم با همدیگر همکاری میکنند اما شرح وظایف انعا با هم تفاوت دارد.
چندین تفاوت اساسی بین روانشناس و روانپزشک وجود دارد که مهمترین آنها ماهیت درمان در این دو حرفه میباشد.
از انجایی که روانپزشکان در حوزه پزشکی تحصیل کرده اند از این رو، میتوانند داروهایی را تجویز کنند و بیشتر وقت خود را با بیماران به عنوان دوره درمان با مدیریت دارو می‌گذرانند.
روانشناسان به طور گسترده بر روان‌درمانی و درمان رنج عاطفی و روانی در بیماران با مداخلات رفتاری تمرکز دارند.
روانشناسان همچنین میتوانند تست های روانشناسی را انجام دهند که در ارزیابی وضعیت روانی فرد و تعیین مؤثرترین دوره درمان بسیار پر اهمیت میباشد.
شغل های روانشناسی و روانپزشکی از نظر اموزش دارای تفاوت هایی میباشد.
روانپزشکان در دانشکده پزشکی تحصیل کرده اند و در پزشکی عمومی آموزش دیده‌اند.
آنها پس از دریافت مدرک پزشکی، چهار سال دوره تخصص روانپزشکی را پشت سر میگذارند.
تجربه روانپزشک معمولاً شامل کار در واحد روانپزشکی بیمارستان با بیماران مختلف میباشد، از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات رفتاری تا بزرگسالانی که موارد شدید بیماری روانی دارند.
روانشناسان دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا را طی میکنند.
اما برای کار کردن در این حرفه باید حداقل مدرک کارشناسی ارشد را دارا باشند.
در طول دوره تحصیل، روانشناسان رشد شخصیت، تاریخچه مشکلات روان‌شناختی و علم تحقیقات روانشناسی را مطالعه میکنند.
کی به روانپزشک مراجعه کنیم؟
دلایل رایجی که باعث می شوند یک شخص به روانپزشک مراجعه کند برطبق زیر می باشند:
- تفکر خودکشی
- مشکلات حافظه
- افکار منفی مداوم
- افکار از هم گسیخته
- افکار آزار دادن دیگران
- اضطراب، نگرانی یا ترس
- با هدف آسیب رساندن به خود
- بی خوابی و دیگر مشکلات خواب
- تمرکز و توجه ضعیف، بیش فعالی
- احساس عصبی بودن یا بی قراری
- خشونت، هیجان یا طغیان احساسی
- مصرف خارج از کنترل الکل یا مواد مخدر
- افسردگی یا روحیه ضعیفی که ازبین نمی رود
- قمار کردن، بازی کردن یا دیگر رفتارهای اعتیاد آور
- توهمات (شنیدن یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند)
- مشکلات مربوط به تصویر بدنی، خوردن، یا رژیم گرفتن
- درمان تفکر وسواس گونه یکی از کارهای روانپزشکی است
- افکار بیهوده (باورهای ثابت بدون هیچ پایه و اساسی در واقعیت)
- مشکلات مربوط به سازگاری پس از تغییرات شدید زندگی یا استرس
- داشتن انرژی خیلی زیاد، قادر نبودن به خوابیدن یا آرام گرفتن و استراحت کردن
- شرایطی که در کودکی آغاز می شوند، مانند اوتیسم، ناتوانی ذهنی و اضطراب
- احساسی شبیه این که کسی پشت سر شماست یا می خواهد به شما آسیب برساند
پاسخ دهید